In de vijfde eeuw brachten Sint Patrick en zijn broeders het goede nieuws naar de Kelten. Ze zochten een manier om dicht bij het hart te komen van andere mensen, met een heel andere cultuur. Ze vonden een nieuwe, een contextuele manier van evangeliseren in de Keltische liefde voor muziek, zang en het vertellen van verhalen over goed en kwaad. Het goede nieuws bleef inhoudelijk overeind, maar werd ‘verpakt’ in nieuwe vormen die aansloten bij de doelgroep.
Net als Patrick staat ieder van ons voor de opgave om, ingebed in onze eigen cultuur, Gods boodschap dichtbij te brengen. Dat vraagt dat we leren omdenken. Om mensen in onze gevoelscultuur te kunnen ‘raken’, zullen we veel meer moeten werken vanuit ervaring dan door het verstrekken van informatie. Dat is in de kerk al wenselijk, maar daarbuiten is het absolute noodzaak.
Van argumentatie naar acceptatie
Onze vroegere methoden deden een beroep op argumenten (apologetiek) en presenteerden het evangelie op een ‘logische’ manier: via het verstand naar het gevoel. Tegenwoordig proberen steeds meer christenen en gemeenten te bereiken dat mensen iets als een ervaring krijgen, voordat ze informatie bieden. Ervaringen van zorg en liefde… zorgen voor mensen die alleen zijn, ondersteuning bieden bij ziekte en sterven. Ervaringen van gastvrijheid en acceptatie… er zijn als gemeenschap en als christen ruimhartig uitdelend bezig. Want je gedrag laat iets van God zien, die zelf eindeloos ruimhartig uitdeelt. Je laat in je daden zien hoe God is, zodat mensen het kunnen voelen.
Zoutvaatje
Het maakt het soms wel nodig dat je uit je zoutvaatje komt, die comfortzone van huis, kerk en christelijk netwerk. Dat je de wereld ingaat, het liefst vlakbij huis, en tijd vrijmaakt voor ontmoeting. Veel mensen gaan naar Opwekking of New Wine, en veel zondagen naar de kerk… om onder elkaar te zijn en opgeladen te worden. Niets mis mee! Mijn telefoon moet ook elke dag opgeladen worden. Opgeladen… zodat ik er weer mee kan bellen en mensen kan spreken. Opladen en daarna de energie niet gebruiken… Jammer!
Een vervolg voor Opwekking was geweest om na de pinksterdagen – het feest van de Geest van getuigenis – met vrienden naar een muziekfestival te gaan, of met wat kennissen naar één van de havenevenementen, of naar een barbecue met collega’s. Want evangelisatie is (om)denken in ontmoeting en delen.
Mysterie vraagt om ontdekking
Vroeger gaven we de Bijbelse informatie door in standaard presentaties.
Een paar voorbeelden.
- Een oude bekende volgt de logica van de Bijbelse geschiedenis
schepping > zondeval > verlossing door het kruis > nieuw leven > hemel. - De Alpha-cursus is opgebouwd volgens het presentatieprincipe:
is christendom saai? > Jezus’ leven en dood > wat geloof is > Bijbel, gebed en Gods leiding > werk van de Geest > omgaan met zonde > doorgeven!
Argumentatie! We dachten toen dat christenen en niet-christenen inzicht kregen en overtuigd werden door die logische presentatie van feiten, stappen en afgebakende brokken informatie. Net zoals wijzelf in de kerk zijn onderwezen en we nog steeds nieuwe generaties in de kerk geloofsonderwijs geven. Catechesemethodes worden opgebouwd in logische stappen en de informatie wordt hapklaar opgediend.
Metaforen
Mensen hebben via internet toegang tot heel veel informatie. De kunst is om hen zover te krijgen dat ze zelf gaan zoeken, uitzoeken en onderzoeken. Puzzelen, zoeken, doordenken… Jezus was er een meester in mensen aan het denken en zoeken te zetten… Via metaforen en gelijkenissen, via vragen en zandpatronen, onverwachte dingen doen, omdenken… Waarom?
Wanneer je theorie geeft, antwoorden op vragen die mensen niet hebben gesteld… dan willen mensen echt niet luisteren. Dan ontstaat er geen interesse, nieuwsgierigheid. En geen ruimte die Jezus ‘te ontdekken’ op je eigen manier en in je eigen tempo.
Maar mensen die zoeken? Die vinden! Dat is wat God beloofd
Dit artikel is in een andere en kortere versie eerder gepubliceerd in Onderweg in 2016
